(2010/2020)(8P)

Portret Zenka wykonałem spontanicznie. Pamiętam, że spotkaliśmy się, jak to zwykle bywało, na korytarzu w Instytucie. Poprosiłem Zenka o zapozowanie, zgodził się ale pamiętam, że nie była to ochocza reakcja.

Wykonaliśmy tylko jedno ujęcie z czasem 1/15 s. Krótkie wstrzymanie oddechu i jest. Jak zwykle resztę załatwia czas i wydarzenia, jakie po tej krótkiej chwili następują. Prawdziwa siła obrazu fotograficznego następuje wraz z warstwami jakimi oklejamy portret człowieka, który fizycznie nieobecny trwa w swoich niezliczonych formach, jakie po sobie pozostawia.

Moja realizacja jest odniesieniem się do warstw, jakie kształtują się w obrębie pamięci o człowieku artyście i jego sztuce.

Lipiec 2020